W Polsce pierwsze dni listopada to czas szczególnej pamięci o zmarłych, 1 dnia miesiąca świętujemy Wszystkich Świętych, a dzień później obchodzimy Zaduszki. Oddajemy hołd bliskim, jeżdżąc na groby, zapalając znicze i prosząc o spokój dla ich dusz. Święta te pochodzą z religii katolickiej. Tradycję zapoczątkowali dawni Słowianie, wierzyli, że dusze ich rodzin wracają na jesień do domu. Szykowali jedzenie i palili ognie, nazywano te obchody ,,dziadami”.
Pierwsze dni listopada bardzo uroczyście obchodzi się w Meksyku. Święto nazywa się ,,Dia de los Muertos”. Meksykaninie spędzają ten czas bardziej radośnie i entuzjastycznie niż wiele państw. Wierzą, że dusze powracają na te kilka dni do świata żywych, by być z rodziną. 1 listopada jest dla dusz dzieci, a 2 dla dorosłych. Ludzie przygotowują ,,ofrendas”, czyli kolorowe ołtarze z liczną ilością jedzenia, zdjęć, kwiatów i świec. W wielu miastach odbywają się parady i festiwale, mieszkańcy przebierają się za szkielety czy malują twarze. W Meksyku niektórzy obchodzą również 27 października, czyli święto dla zmarłych zwierząt.
W Hiszpanii świętuje się przez jeden dzień, święto nazywa się: ,,El Día de Todos los Santos”. Kilka tradycji jest podobnych do tych meksykańskich, lecz Hiszpanie obchodzą ten dzień poważniej i mniej hucznie. Jeżdżą na cmentarze i palą znicze. Ich tradycją jest pieczenie słodkości, które potem składają jako ofiarę dla zmarłych, dekorują nimi stoły lub po prostu zjadają.
W Chinach czci się zmarłych 4, 5 lub 6 kwietnia, zależnie od chińskiego kalendarza rolniczego. Obchody nazywają się „Qingming”. Ich tradycją jest rodzinne odwiedzanie grobów, sprzątanie ich i składanie ofiar duszom. Pierw należy się pomodlić, potem pali się kadzidło, pieniądze i różne papierki. Chińczycy wierzą, że spalony papier zapewnia zmarłym spokojne życie w zaświatach. Na koniec ofiarowuje się posiłek i składa pokłony. Później ludzie jedzą wspólnie posiłki
i puszczają latawce, czasem doczepiając do nich małe latarnie.
Japońskie święto nazywa się ,,Obon”, zapisuje się je znakiem 盆, oznaczającym ,,tacę”. Jest to nawiązanie do naczynia, na którym składano ofiarę za dusze zmarłych. Japończycy świętują od 13 do 16 sierpnia, zależnie od regionu. Na powitanie dusz rozpala się przed domami ogniska, a wieczorem stawia się ołtarze zastawione jedzeniem, latarniami, kadzidłami i kwiatami. W zwyczaju mają również przygotowywanie ozdób z warzyw. Z ogórka robi się konia, a z cukinii krowę. Wieczorem 16 sierpnia rozpala się duże ognie pożegnalne ,,Okuribi” i organizuje się festiwal ,,Bonodori”. Jego elementem kluczowym jest taniec. Ludzie ustawiają się wokół podwyższenia, na którym są muzycy grający ludowe pieśni. Układy są różnorodne, czasem z użyciem masek czy wachlarzy. Są proste, by każdy umiał je zatańczyć.
Na świecie jest wiele ciekawych możliwości na świętowanie Zaduszek. Każda kultura ma własne tradycje i uroczystości, ale wszystkie skupiają się na szacunku do bliskich
i pielęgnowaniu pamięci o nich. Święta te pokazują, że da się utrzymać więź z bliskimi mimo ich nieobecności.
Autorka: Dominika Kreft
